epos

Epos

Epiek, heldendicht, verzin het maar. Epos is het “zware” genre (gravis) dat lang populair geweest is, voordat het "lichte" genre (levis) van de lyriek, de persoonlijke poëzie ingang vond. Natuurlijk kennen we van de grieken Homerus met zijn  Ilias en Odysseia. Homerus heeft velen tot inspiratiebron gediend, onder wie natuurlijk Vergilius. Diens Aeneis is een knap staaltje propaganda op basis van de illustere Griekse voorbeelden. 

De algemeen geaccepteerde kenmerken van een antiek epos waren:

1. een epos is een lang, verhalend gedicht met een doorlopend verhaal over een verheven onderwerp, dat wordt verteld door een alwetende verteller (die niet zelf in het verhaal voorkomt)

2. een epos is geschreven in een verheven, plechtstatige stijl die overeenkomt met het verheven onderwerp en het hoge morele gehalte

3. in een epos staat een held uit het verleden centraal

4. in een epos spelen de goden een sturende rol en zijn ze actief bij het verhaal betrokken

5. een epos omvat één handeling, met onderling samenhangende gebeurtenissen

6. een epos is geschreven in een vast metrum, de dactylische hexameter (voor de powerpoint over scanderen klik hier)

7. in het antieke epos komt vaak een epische/Homerische vergelijking voor

Auteurs

• Livius Andronicus

• Gnaeus Naevius

• Publius Vergilius Maro

• Publius Ovidius Naso

• Marcus Annaeus Lucanus

• Marcus Manilius

• Valerius Flaccus Setinus Balbus

• Tiberius Catius Asconius Silius Italicus

• Publius Papinius Statius